Podczas rozmyślania nad zmartwychwstaniem Chrystusa nasuwa się jedno ważne pytanie, nad którym każdy z nas powinien się zastanowić. Chodzi mianowicie o zachowanie apostołów: jak wytłumaczyć sobie tak radykalną zmianę w sposobie ich postępowania? Sugeruję przemyślenie następującej kwestii:

Gdy Jezus został ukrzyżowany, uczniowie bardzo się przestraszyli i uciekli. Tylko jeden z nich pozostał. Wszyscy zwolennicy Mesjasza obawiali się, że władze rzymskie aresztują ich za spiskowanie. Później natomiast, w różnych częściach świata, apostołowie śmiało nauczali o zmartwychwstaniu Chrystusa. Nawet w obliczu śmierci żaden z nich nie zaprzestał głoszenia dobrej nowiny. Ludzie są w stanie oddać swoje życie za kłamstwo, z którego nie zdają sobie sprawy. Lecz nie będą cierpieć za coś, o czym z góry wiedzą, że jest mistyfikacją. Gdyby zmartwychwstanie nie było prawdą, ktoś z uczestników spisku by się w końcu przyznał, jednak nikt tego nie uczynił. Dlaczego?

W pierwszy poranek wielkanocny, kiedy kobiety powiedziały uczniom, że widziały żywego Jezusa, ci nie uwierzyli. Uważali to za absurd, bo przecież wiedzieli, że On umarł. Co takiego się stało, że jednak dali wiarę?

Czy jesteś w stanie udzielić odpowiedzi na to pytanie? Wierzę, że Jezus powstał z martwych, uczniowie Go widzieli i od tej pory, ich życie już nie było takie samo, jak dotychczas.