Czy w twoim życiu nie do końca wszystko działa tak, jak na to liczyłeś? Czy twoja wiara wisi na włosku? Jeżeli zmagasz się ze zwątpieniem, najwyższy czas na szczerą rozmowę – z Bogiem. Czemu? Wiara nie polega na nieobecności zwątpień; to uczenie się przynoszenia wątpliwości do Boga.

Spójrz na życie Abrahama. Od opuszczenia swej ojczyzny i odważnego kroczenia w wierze do zwątpienia w Boga, tak dużych wątpliwości, że Abraham zboczył z wcześniej obranej drogi i wziął sprawy w swoje ręce. W tym miejscu na swojej drodze duchowej znajduje się Abraham. A czego my możemy się od niego nauczyć jeśli chodzi o radzenie sobie z wątpliwościami w naszym życiu?

– Szczerości. Abraham wyraża swoje wątpliwości, a Bóg nie jest zły czy zawiedziony. Bóg odpowiada. I do tego właśnie jesteśmy powołani w Jezusie Chrystusie. Posiadanie wątpliwości nie stanowi problemu, nie ma nic złego w zadawaniu pytań. Problem zaczyna się w chwili, gdy nie zanosimy swych wątpliwości do Boga. Abraham ufał Bogu, ponieważ był z Nim szczery.

– Wiary. Abraham wybrał by wierzyć. Pojednał się z Bogiem przez swoją wiarę – nie przez swe czyny. W Nowym Testamencie można dostrzec pewną analogię do Chrystusa – tylko dzięki wierze jesteśmy zbawieni. Abraham wybrał, by wierzyć nawet wtedy, gdy wydaje się to nie mieć sensu.

– Poddania. Gdy Abraham wyraził swe wątpliwości, Bóg zapewnił go o swej opiece poprzez ustanowienie z nim przymierza, nieodwołalnej umowy (I Księga Mojżeszowa 15:18-21). Cała odpowiedzialność za wypełnienie tego przymierza spoczywała na Bogu. Wszystko, co było odpowiedzialnością Abrahama to zaufanie, że Bóg wywiąże się ze swojej części. Podobnie zbawienie od śmierci i piekła – zależy od Jezusa, nie od nas. My mamy  tylko w to uwierzyć – uwierzyć w Chrystusa, tak samo jak Abraham wierzył w Pana.

Co więc zrobić, gdy życiowe okoliczności obudzą w nas wątpliwości? Nie ignoruj ich, raczej skonfrontuj się z nimi. Przynieś je do Boga, On się ich nie boi. Ty również nie powinieneś się bać.