„Jeśli twój brat zgrzeszy, upomnij go, a jeśli się opamięta, wybacz mu. 4I choćby siedem razy dziennie zgrzeszył przeciwko tobie, ale siedem razy zwrócił się do ciebie: Żałuję tego — wybacz mu”. Łukasza 17:3-4
Przebaczenie nie jest łatwe.
W rzeczywistości, wiele razy, jest to niezwykle trudne.
Czy to coś, czego doświadczyłeś?
Widzisz, istnieje paralela między naszymi pionowymi relacjami z Bogiem a naszymi poziomymi relacjami z innymi ludźmi . Jedno wytrąca drugie.
- Możemy kochać innych, ponieważ On pierwszy nas umiłował.
- Jesteśmy w stanie okazywać łaskę innym, ponieważ On pierwszy okazał łaskę nam.
- Możemy okazywać miłosierdzie tym, którzy nas otaczają, ponieważ On był miłosierny wobec nas.
- I możemy wybaczyć, ponieważ nam przebaczono.
W następnych wersetach Jezus naucza więcej o przebaczeniu:
- Przebaczenie wymaga dyscypliny i zaangażowania.
Jedną rzeczą jest powiedzieć słowa przebaczenia, ale inną sprawą jest naprawdę nimi żyć. Tutaj Jezus przypomina nam o tej trudności, ponieważ często nie jest to coś „jednorazowego”. W tym przypadku osoba grzeszy przeciwko nam siedem razy w ciągu jednego dnia i za każdym razem wraca z tym samym „przepraszam”. Z pewnością po wykroczeniu 4 lub 5 zaczynamy się zastanawiać, czy naprawdę tak myślą.
Ale to nie ma znaczenia. Odpowiedź musi być taka sama – musimy im wybaczyć. .
Warto to sobie uświadomić, ponieważ czasami myślimy o przebaczeniu w kategoriach uczuć. Wybaczamy ludziom, kiedy mamy na to ochotę; kiedy tego nie robimy, nie robimy tego. Problem polega na tym, że rzadko mamy ochotę komukolwiek wybaczyć; mamy ochotę na zemstę. Lub trzymając się goryczy. Jeśli będziemy czekać z przebaczeniem, aż poczujemy, że to po prostu się nie wydarzy. Wymaga dyscypliny i zaangażowania w związek. Przebaczenie, przynajmniej w zakresie opisanym przez Jezusa, polega bardziej na dyscyplinie niż na uczuciach.
- Przebaczenie jest aktem wiary.
W konfrontacji ze słowami Chrystusa również uczniowie Jezusa są zagubieni. Ale to oczywiste, że rozumieją, że przebaczenie nie jest czymś, co mogą zrobić sami.
Apostołowie prosili Pana: „Dodaj nam wiary.”(werset 5).
Nie prosili Jezusa o zwiększenie ich woli; lub ich postanowienie; lub nawet ich zdolność do przebaczenia.
Poprosili Go, aby wzmocnił ich wiarę.
O, gdybyśmy zadawali to pytanie Panu – w kółko. Kiedy to robimy, powierzamy Mu sprawiedliwość, nasze uczucia, naszą reputację i nasze relacje. Tak, przebaczenie jest rzeczywiście aktem wiary.
Przebaczenie jest językiem, którym powinniśmy mówić jako chrześcijanie. Nie naturalnie – na pewno nie. Ale teraz, z powodu rozmiaru przebaczenia, które zostało nam pokazane w Chrystusie, może się takie stać.
Wybaczcie ludziom, wybaczcie ludziom.
W kółko.
Napisał Michael Kelley, gościnny autor
