Nikt nie lubi przechwałek.

Albo popisów.

Albo zarozumiałych egomaniaków.

Albo gaduły, która uwielbia śpiewać własne pochwały.

Przebywanie w obecności takiej osoby jest zniechęcające. I to delikatnie mówiąc.

Ale chociaż niepokoi nas rażące przechwałki innych, często jesteśmy nieświadomi podobnej arogancji w naszych własnych sercach.

Teraz, jeśli spędzisz ze mną jeden weekend, miejmy nadzieję, że zauważysz, że nie jestem osobą arogancką, chełpliwa . I w pewnym sensie miałbyś rację, ponieważ nie mam zwyczaju chwalić się, jaki jestem niesamowity.

W tym samym czasie jednak nie słyszysz ciągu myśli pysznych, które nieustannie przebiegają przez mój umysł.

Ale Pan to robi.On też słyszy twoje pełne pychy myśli.

Widzisz, większość z nas jest o wiele bardziej chełpliwa w swoim myśleniu , niż gdy mówimy . Przechwalamy się po cichu przed sobą, nie słyszalnie, aby inni mogli to usłyszeć.

Skąd pochodzi ta przechwałka?

Wszelka chluba, czy to w myślach, czy w słowach, rodzi się z naszej własnej niepewności. Pragniemy uznania dla naszych talentów i osiągnięć. I w taki czy inny sposób nikt nie jest zwolniony z tej walki.

Tak więc każdy z nas (nie tylko przechwałki) powinien być głęboko poruszony stwierdzeniem Pawła, że chlubi się tylko „ z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa ” (List do Galacjan 6:14). Zauważcie, że on nie mówi, że całkowicie przestał się przechwalać. Chluba Pawła przybrała raczej nowy kształt i formę: kształt krzyża.

Dla naśladowcy Jezusa cel naszego przechwalania się zasadniczo się zmienił. Nasza chluba nie koncentruje się już wokół siebie, ale wokół Jezusa.

W Jezusie jesteśmy „ nowym stworzeniem ”, ożywionym Jego dotykiem, tchnącym w siebie życie Jego Ducha (Galacjan 6:15). I pamiętaj, ta życiowa przemiana nie była wynikiem czegokolwiek, co zrobiliśmy. To było w 100% dzięki Jego łasce. Łaska z definicji gasi wszelkie powody do przechwalania się sobą, ale daje nam wszelkie powody do przechwalania się zdumiewającym darem, który otrzymaliśmy (Efezjan 2:9).

W związku z tym nie chcemy, aby świat wiedział, jak wielcy jesteśmy , ale jak wielki jest On .

I wiesz co?

Takie przechwałki zawsze będą brzmiały obco dla świata.

Czemu?

Bo radujemy się w krzyżu Chrystusa!

Krzyż, z punktu widzenia świata, jest niczym innym jak symbolem egzekucji, upokorzenia i klęski.

Ale zmartwychwstanie Jezusa zmieniło to przesłanie.

Otworzył nam oczy, abyśmy ujrzeli chwałę krzyża.

Dzięki Niemu nasze pragnienie uznania przez świat może zostać zastąpione pragnieniem chlubienia się krzyżem.

To nie dzieje się z dnia na dzień. Nasza niepewność jest zbyt zakorzeniona w naszych sercach.

Ale stopniowo, naśladując Jezusa w wierze, uczymy się rezygnować z potrzeby bycia zauważonym przez innych.

Więc następnym razem, gdy poczujesz, jak bulgocze w tobie chełpliwa myśl, przekieruj ją.

Nie chlub się swoimi osiągnięciami, ale tym, czego dokonał dla ciebie Jezus.

 

Napisane przez Jonathana Munsona, dyrektora wykonawczego RFTH