„Każdy, kto nienawidzi swojego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego.” 1 Jana 3:15

Złość jest tym, co czujemy, gdy ktoś nas zrani, zarówno fizycznie, psychicznie, jak i emocjonalnie. Po odczuciu bólu nasze ciało pompuje adrenalinę do krwiobiegu, a my przygotowujemy się do zrobienia jednej z dwóch rzeczy: walki lub ucieczki. Produktem gniewu jest nienawiść. Kiedy pozwalamy jej siedzieć w naszych sercach, gotując ją powoli, aż nabierze pełnego smaku nienawiści, ostatecznym przepisem ze składników gniewu i nienawiści jest zemsta.

Nie musimy popełniać morderstwa, aby popełnić „morderstwo dosłownie”.  Wszystko, co musimy zrobić, to pozwolić nienawiści gotować się w naszych sercach, gdy ktoś nas skrzywdzi.

Biblia mówi w Księdze Kapłańskiej 19:17-18:

Nie będziesz w swoich myślach nienawidził swego brata. Będziesz gorliwie upominał swojego bliźniego, aby na ciebie nie spadła odpowiedzialność za jego grzech. Nie będziesz się mścił i nie będziesz chował urazy do synów swego ludu, ale będziesz kochał swego bliźniego tak, jak samego siebie — Ja jestem PAN!

 Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego Bóg zakończył swoją wypowiedź słowami „JESTEM PANEM”?

Nie możemy dyskutować z Bogiem na ten temat. On chce zaszczepić w naszych upartych sercach, że jest to poważne wykroczenie, a prawo jest ostateczne.

Nie możemy powiedzieć: „Boże, gdybyś tylko wiedział, jak bardzo ta osoba mnie zraniła, prawdopodobnie natychmiast uderzyłbyś ją błyskawicą z Twoich oczu!” (Prawda jest taka, że On już WIE, co ci się stało).

Jezus doznał ostatecznego upokorzenia z rąk ludzi, których kocha. Zrobił to dla ciebie i dla mnie. I tak, zrobił to nawet dla tych, którzy cię skrzywdzili.

Wiem, jakie to uczucie. Bóg wie, jakie to uczucie. Ale ponieważ Go kochamy, musimy być Mu posłuszni.

Kochać Boga to być Mu posłusznym. Oznacza to kochanie bliźnich jak siebie samych. Przez cały czas.

„…kochajcie jedni drugich tak, jak Ja was ukochałem.” Jana 13:34