Twój największy wpływ będzie pochodził z twoich największych zmagań.

Co mam na myśli? Bóg nigdy nie marnuje bólu. Zamiast tego, Bóg używa bólu i zmagań, z jakimi spotykamy się w życiu, aby skierować nas z powrotem do Niego, aby nas wzmocnić, aby nas rozwijać – i tak, aby pocieszać innych.

Zawsze, gdy zmagam się lub przeżywam ciężkie chwile, chcę usłyszeć od kogoś, kto chodzi w moich butach.

To perspektywa „byłam tam i przetrwałam to”, której tak bardzo potrzebuję.

Widzisz, to opowieści o Bożym zaopatrzeniu, pocieszeniu i obecności w najgorszych momentach życia, które stają się potężnymi świadectwami w życiu innych.

W Liście do Rzymian 12:15-16 Paweł ujął to w ten sposób: „Radujcie się z radosnymi, płaczcie z płaczącymi. Odnoście się do siebie z podobną wyrozumiałością. Nie bądźcie wyniośli, skłaniajcie się raczej do tego, co skromne. Nie uważajcie sami siebie za mądrych”.

Patrząc na cały ból i złamania na świecie, jak bardzo potrzebujemy widzieć ten werset w akcji? Ale czy to w ogóle możliwe? Przy tak wielu opiniach, programach i potrzebach do wyboru, jak żyjemy słowami Listu do Rzymian 12?

Żyjemy z przelewu. Pamiętamy, co Bóg zrobił w czasie naszej potrzeby i robimy to samo.

To znaczy, oferujemy łaskę i przebaczenie zamiast sądu, miłość zamiast potępienia, cierpliwość zamiast frustracji, zrozumienie zamiast potępienia.

Żyjemy z nadmiaru tego, czego doświadczyliśmy na własnej skórze.

W końcu wszystko wraca do Ewangelii. Chodzi o to, co Bóg dla nas uczynił, czego sami nigdy nie moglibyśmy zrobić; chodzi o niesamowitą wolność odnalezioną w Chrystusie Jezusie. I to właśnie z tej wolności możemy być wykorzystani przez Boga, aby wskazać innym, aby doświadczyli tego samego pocieszenia i zbawienia, które po raz pierwszy napotkaliśmy w potrzebie.

 

Adaptacja kazania wygłoszonego przez starszego pastora, George Wright
Shades Mountain Baptist Church