Dawid rozpoczyna ten Psalm błogosławiąc Pana za Jego święte imię i charakter. Następnie wzywa swoją duszę do trzymania się tego, co uczynił Bóg – do pamiętania o Jego dobrodziejstwach. Przypomnienie dzieł Bożych jest krytyczną częścią życia chrześcijańskiego. W całej Biblii mężczyźni i kobiety stworzyli sposoby zapamiętywania czynów Bożych. Czy to poprzez kamienne pomniki, spisywanie czy opowiadanie historii dla przyszłych pokoleń, lud Boży przywiązywał wielką wagę do wspominania wszystkiego, co Bóg uczynił. W dzisiejszej kulturze, obawiam się, że rozważanie wielu błogosławieństw Bożych nie znajduje się wysoko na liście priorytetów wielu z nas. Ale powinno być na szczycie tej listy.

Jak możesz pamiętać, co Bóg dla ciebie zrobił? Uwierz mi, zdaję sobie sprawę, że o wiele łatwiej jest zapomnieć niż pamiętać! Pamięć może być kapryśna. Pozwól, że zadam Ci pytanie: Czy myślałeś o dzienniku? Dziennikarstwo daje nam możliwość przypomnienia sobie ważnych wydarzeń w naszym życiu lub innych rzeczy, nad którymi chcielibyśmy się zastanowić. Co by było, gdybyś zaczął prowadzić dziennik, aby zapisywać różne sposoby, w jakie Pan działa w twoim życiu i rzeczy, których uczy cię w swoim Słowie?

Więc możesz zapytać, po co to robić? Tak jak lud Boży robił to w Biblii, spisujemy te rzeczy, aby później nie tylko przypominać sobie, jak wierny był nam Bóg, ale także przekazywać nasze dzienniki, aby błogosławić innych w przyszłości!

Psalm 103:2 jest dla Dawida niczym sesja dziennikarska, jak wspomina – pośród przyjemności i bólu – niezliczone sposoby, w jakie Pan błogosławił i był mu wierny. Rzućmy sobie wyzwanie, abyśmy zapisali dowody dobroci naszego Boga, aby w chwilach ucisku nasze dusze CHCIAŁY błogosławić Pana!

 

Napisane przez Austina Bakera, pastora