OSTRZEŻENIE: Uważaj, aby nie stracić zachwytu nad tym, kim jest Jezus i czego dokonał.

Utrata poczucia zadziwienia może się zdarzyć nie tylko w naszej relacji z Jezusem, ale także w innych relacjach. Na przykład moja żona i ja jesteśmy małżeństwem od ponad 20 lat. Pamiętam czasy, kiedy za każdym razem, gdy dzwoniła, ekscytowałem się jak zakochany szczeniak. Teraz jej wiadomości tekstowe są tak powszechne, że uważam je za coś oczywistego. Cud posiadania żony, świętej partnerki na drodze życia, stopniowo malał.

Chciałbym, żeby tak nie było, ale to po prostu część ludzkiej natury.

To dlatego słowa Jana na samym końcu jego księgi są zarówno inspirujące, jak i stanowią wyzwanie. Przez większą część trzech lat Jan był z Jezusem prawie 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Jednak bliskość Jana z Jezusem nie stłumiła w nim zdumienia.

W 21 rozdziałach Jan dokładnie i wymownie opisuje kluczowe momenty życia i posługi Jezusa. Pisze wyłącznie w celu głoszenia, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym (20:31).

Pisząc ostatnie zdanie, Jan wie, że tylko podrapał się po powierzchni. Historia Jezusa jest o wiele bardziej chwalebna, niż jeden człowiek mógłby uchwycić piórem i papierem. Słowa nie są w stanie odpowiednio oddać piękna tego, kim jest Jezus, ani też nie ma biblioteki wystarczająco obszernej, aby skatalogować niewysłowioną wielkość Jego czynów.

Największą biblioteką w USA jest Biblioteka Kongresu. Dom, w którym znajduje się ponad 1,7 miliona przedmiotów i zajmuje ponad 2 miliony stóp kwadratowych,

Jan nadal powiedziałby, że jest o wiele za mały, aby opowiedzieć historię Jezusa.

Co więcej, Jan nie miał pojęcia, jak prawdziwe będą jego słowa. Na przestrzeni wieków napisano o Jezusie niezliczone książki, artykuły, blogi, kazania, teksty piosenek itp. To prawda, że nie wszystkie z nich są teologicznie dokładne. Niektóre są nawet pisane przez sceptyków i cyników.

Ale sedno pozostaje: ludzie nie mogą przestać pisać o Jezusie i nigdy tego nie zrobią.

Możemy ulec pokusie odrzucenia Jana 21:25 jako zwykłej hiperboli, ale jest to niesprawiedliwe w stosunku do tego, co Jan chce przekazać. Próbując opowiedzieć historię Kogoś, kto naprawdę przekracza wszelkie możliwości pojmowania, nie będzie przesadą stwierdzenie, że dzieło nie może zostać powstrzymane ani nigdy nie zostanie ukończone.

Dlaczego więc Jan kończy w ten sposób?

• Aby przyciągnąć naszą uwagę.
• Aby upokorzyć nas wielkością historii Jezusa.
• Aby obudzić cud w nas.

Jak jest z tobą? Stopniowo straciłeś poczucie zdziwienia, kim jest Jezus i co zrobił?

Czy czujesz się tak, jakbyś tylko wykonywał ruchy?

Poświęć kilka chwil i pozwól, aby słowa Jana na nowo rozpaliły twoje zdumienie Jezusem.

Napisane przez Jonathana Munsona, dyrektora wykonawczego, Right From The Heart

(Przy okazji… jeśli się zastanawiasz, Lisa i ja szczęśliwie świętujemy w tym miesiącu naszą 21. rocznicę ślubu. Daleko nam do ideału. Ale po tylu latach wciąż walczymy, by nie stracić cudu małżeństwa pośród szaleństwa życia ☺.)