Strach był powodem jego upadku. Abraham, ojciec naszej wiary – duchowy gigant – pogubił się. Duża sprawa. Oto Urzekła mnie twoja historia Abrahama – według Biblii.

To długa opowieść, możesz ją znaleźć i przeczytać w I Księdze Mojżeszowej 12:10-20. Wszystko sprowadza się do strachu. Zrozum jedno – wiara i strach nie mogą koegzystować. Wiara ufa Bogu, jednak kiedy oddajemy się strachowi, to on odpycha wiarę. Zaczynamy brać życie w swoje własne ręce. To taka „religia Zosi samosi” – „Bóg pomaga tym, którzy sami sobie pomagają”. Niektórzy próbują tego właśnie nauczać – ale Biblia tego nie mówi. Taka mentalność nie jest Bożą wolą.

Abraham przestał ufać Bogu i wdrożył własny plan. Trudno się dziwić, że sprawy przybrały fatalny obrót. Jednak Bóg ciągle miał kontrolę i miał również plan dla Abrahama, więc zainterweniował. Czy ta historia nie brzmi znajomo? Gdy sprawy się komplikują i nie potrafimy znaleźć jasnego rozwiązania, działamy nie w oparciu o wiarę, a w oparciu o strach. Zaczynamy działać po swojemu. Oddajemy się w pełni lękom i obawom, pozwalając instynktowi samozachowawczemu przejąć kontrolę.

Pomimo błędów Abrahama , jego historia powinna napawać nas nadzieją, bo przecież wszyscy mamy swoje zmagania. Wszyscy upadamy i rozmijamy się z tym, co Bóg przygotował najlepszego dla naszego życia. A przecież Bóg nadal używał Abrahama. Rozwiązał całą tę sytuację, bo miał plan dla Abrahama i jego życia.

W taki sam sposób Bóg może używać ciebie. Może używać mnie. Może używać każdego z nas pomimo naszych słabości i pomimo naszych upadków. A wszystko to ponieważ „Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują”.  Bóg stale interweniuje, ale najpierw musimy przyznać się mu do grzechu i błędu. Wszystko zaczyna się od poszukiwania Bożego wybaczenia.

W jakich obszarach swego życia musisz zwrócić się ponownie do Boga? Gdzie zacząłeś żyć opierając się na strachu, a nie na wierze? Zmień kierunek i zawróć do Boga. Trzymaj się nadziei, jaką znajdujemy w historii Abrahama – nasz Bóg jest Bogiem drugich szans.