Największym wrogiem chrześcijaństwa nie są grzesznicy, ale religia. Tak było już od samego początku. Jezus nie piętnował grzeszników… ale religijnych przywódców Jego czasów. Był kamieniem węgielnym, który został odrzucony nie przez przechodniów, ale przez samych budowniczych.

Słowa i czyny Jezusa pokazują wyraźnie, że prawdziwe chrześcijaństwo i religia stoją w jawnej opozycji. Jak więc odróżnić jedno od drugiego? Oto kilka wskazówek:

• Po pierwsze, religia kocha rytuały. Lubuje się utrzymaniem status quo, zmiany zabierają poczucie komfortu. Religia to oddanie pewnemu systemowi wierzeń, zwyczajów i praktyk. Po drugie, religia odpowiada na konfrontację zastraszaniem. Rzuć jej wyzwanie, a poprzez zastraszenie będzie chciała zmusi cię do uległości i posłuszeństwa. Co robi adwokat, przeczuwając, że prawda może nie być po jego stronie? Gra na czas, deprecjonuje świadków, prześwietla procedury. Religia broni się w ten sam sposób.
• A co z prawdziwym chrześcijaństwem? Cóż, ono kocha prawdę. Arystoteles zdefiniował prawdę jako „powiedzieć o tym co jest, że jest, a o tym, czego nie ma, że go nie ma”. Innymi słowy, prawda jest obiektywna, a nie relatywna. Chrześcijaństwo podobnie, i stanie do konfrontacji z uniesionym czołem. Dlaczego? Ponieważ znając prawdę, nie czujemy lęku i to daje nam odwagę.
• Co dzieje się, gdy religia i chrześcijaństwo zderzą się ze sobą? W wielu przypadkach wtedy właśnie ludzie poznają Jezusa Chrystusa. Gdy Piotr i Jan po raz pierwszy zostali aresztowani (Dzieje Apostolskie 3-4), pięć tysięcy osób zostało zbawionych!

Nie bój się, gdy twoja wiara jest konfrontowana z religią. Gdy tak się dzieje, jest to wspaniała okazja