Nasza kultura jest zalana pokazami talentów wokalnych.

Konkursy takie jak The Voice dają uczestnikom szansę zachwytu jurorów swoimi niesamowitymi zdolnościami wokalnymi. Piosenka jest sposobem na chwilowe zwrócenie uwagi na siebie i przyćmienie innych wokalistów.

W wyraźnym kontraście psalmista chce, abyśmy śpiewali, nie po to, by pokazać, jak jesteśmy wspaniali, ale by głosić wspaniałość Pana. Zaprasza czcicieli, zarówno indywidualnych, jak i zbór, aby przyłączyli się do wspaniałej symfonii uwielbienia emanującej ze stworzenia (w. 4-8).

Śpiew jest zewnętrznym wyrazem wewnętrznej radości zbawienia.

Ale pomyśl o tym…

Zbawienie nie jest końcem dzieła Boga w naszym życiu; to dopiero początek . Powinniśmy świętować nie tylko to, co On uczynił w naszej przeszłości, ale także to, co robi w naszej teraźniejszości.

Dlatego psalmista zachęca nas, abyśmy śpiewali nie byle jaką pieśń, ale „nową pieśń” dla Pana.

Nie oznacza to, że musimy skomponować pieśń uwielbienia, która znalazła się na szczycie list przebojów i zdobyć nagrodę dla „Songwriter of the Year”. Powinniśmy jednak wyrazić nową chwałę za niedawne przejawy dobroci i łaski Pana. Jak oświadcza król Dawid: „ Jego chwała zawsze powinna być na naszych ustach ” (Psalm 34:1).

Zadaj sobie pytanie:

Jak obecnie Pan działa w moim życiu ? Jakie „cudowne rzeczy” ostatnio widziałem, jak On czynił?

Pamiętaj, czy duże, czy małe, WSZYSTKIE Jego dzieła są cudowne!

Nawet jeśli nie masz muzycznego talentu nadal możesz żyć zgodnie z tym Pismem. On słyszy nasze serca.

Niech sposób, w jaki dzisiaj żyjesz, będzie twoją pieśnią na chwałę Pana.