To było proste pytanie, które ostatnio zadałam mojej córce, kiedy skończyłam szczotkować jej włosy przed szkołą. Wyczułem, że była zdenerwowana swoim nadchodzącym dniem. Powiedziała mi, że martwi się, jak jej koledzy z klasy zareagują na jej szkolny projekt. Ogarnęła ją obawa, że zostanie nazwana „dziwną”.

Zamiast przekonywać ją, że jest inaczej, zacząłem przypominać jej prawdę o tym, co myślą o niej ludzie, którym najbardziej na niej zależy. Zgodziła się ze mną, że jej rodzina i przyjaciele ją kochają i uważają, że jest niesamowita. Przyznała nawet, że ona też myśli, że jest niesamowita. Ale potem nastąpiła długa przerwa, kiedy zadałem jej pytanie, co Bóg o niej myśli. Nic dziwnego, że jako dziewięciolatka wcześniej nie zastanawiała się nad tym pytaniem. Ale co, jeśli zadano ci to samo pytanie? Czy ty też byś się wahał?

Co naprawdę myśli o nas Bóg ?

To pytanie zdawało się mnie prześladować i przeszkadzało mi w otwartej i szczerej rozmowie z moim Ojcem Niebieskim.

Zacząłem więc przeszukiwać pisma Nowego Testamentu w poszukiwaniu słowa „miłość”. Skłoniło mnie to do zastanowienia się, w jaki sposób Bóg okazywał swoją miłość do swojego ludu poprzez liczne spotkania Jezusa z ludźmi w pierwszym wieku.

Najbardziej uderzył mnie fragment Pisma z Jana 3:16. Jest to znany werset, który bardzo zwięźle opisuje, w jaki sposób dochodzimy do wiary w Jezusa. Jednak jego początkowa fraza jest tym, co mnie wyróżniało. „Bóg tak umiłował świat…” Bóg tak nas umiłował. Tak bardzo kochał ciebie i mnie. Zanim się urodziliśmy, zanim wzięliśmy pierwszy oddech, Jego myśli o nas były pełne miłości. Więc. Dużo. Miłość.

Rzecz w miłości polega na tym, że nie zawsze ją czujemy. Ale miłość to nie tylko uczucie. Jest to wybór, celowy wybór, którego dokonujemy, aby obdarzyć innych. Bóg wybrał nas kochać od pierwszego stworzenia człowieka.

Kocha nas do dzisiaj.

Być może nadszedł czas, aby ponownie zbadać, w jaki sposób ta prawda przejawia się w naszym codziennym życiu.