„Jeśli twój brat zgrzeszy, upomnij go, a jeśli się opamięta, wybacz mu. 4I choćby siedem razy dziennie zgrzeszył przeciwko tobie, ale siedem razy zwrócił się do ciebie: Żałuję tego — wybacz mu”. Łukasza 17:3-4
Przebaczenie nie jest łatwe.
Zwykle jest to bardzo trudne.
Jezus uczy nas kilka rzeczy o przebaczeniu:
1. Przebaczenie wymaga dyscypliny i zaangażowania.
Warto to sobie uświadomić, ponieważ czasami myślimy o przebaczeniu w kategoriach uczuć. Wybaczamy ludziom, kiedy mamy na to ochotę. Problem polega na tym, że rzadko mamy ochotę komukolwiek wybaczyć; mamy ochotę na zemstę. Jeśli będziemy czekać z przebaczeniem, aż „będziemy mieć ochotę”, ono nie nadejdzie. Wymaga dyscypliny i zaangażowania w związek. Przebaczenie, przynajmniej w zakresie opisanym przez Jezusa, polega bardziej na dyscyplinie niż na uczuciach.
2. Przebaczenie jest aktem wiary.
Apostołowie prosili Pana: „Dodaj nam wiary.”(werset 5).
Nie prosili Jezusa o zwiększenie ich woli; lub ich postanowienie; lub nawet ich zdolność do przebaczenia.
Poprosili Go, aby wzmocnił ich wiarę.
Kiedy to robimy, powierzamy Mu sprawiedliwość, nasze uczucia, naszą reputację i nasze relacje. Tak, przebaczenie jest rzeczywiście aktem wiary.
Przebaczenie jest językiem, którym powinniśmy mówić jako chrześcijanie.
